رابطه لفط و معنی در حکمت متعالیه و مقایسه آن با نظرات امام خمینی

چکیده: در فضای اسلامی یکی از مهمترین منابع معتبر قرآن و سنت معصومین(علیهم السلام) است، یکی از مشکلات قابل توجه در حکمت اسلامی، ترجمه متون دینی است، در میان حکمای اسلامی روش های مختلفی در ترجمه متون دینی بکار رفته است، که یکی از روش های متداول میان حکما «قاعده ی وضع الفاظ برای ارواح معانی» است که می توان مبدع این روش را غزالی دانست و صدرالمتالهین از جمله کسانی است که با متناسب دانستن این قاعده، برمبانی فلسفی خود، از این قاعده بهره های بسیاری برده است. در این مقاله نظرات حضرت امام خمینی(ره) فیلسوف و عارف نامدار در عصر حاضر پرداخته شده است و نظرات و آراء ایشان از طریق روش کتابخانه ای تهیه و جمع آوری شده است. ایشان به تبعیت از حکمت متعالیه، بعد از بیان اینکه ترجمه متون دینی بالاخص قرآن که دارای بطون مختلف است، باید هدف و مقصود از نزول برای ما روشن شود و این امر جز عبور از ظاهر و رسیدن به باطن محقق نمی شود، و بهترین قاعده برای رسیدن به بطون الفاظ، قاعده ی وضع الفاظ برای ارواح معانی است، که باید بر اساس حقیقت تشکیکی معانی طولی در نظر گرفته شود و ظاهر الفاظ نیز باید حفظ شود و رسیدن به بطون جز توسط راسخان در علم و کسانی که منحرف و معوج نباشند، ساخته نیست.